پایه آرایش در دهه 1920 روشن بود. سایه چشم تیره از وسط گوشه خارجی چشم زده می شد. ابروها را به سمت شقیقه ها گرفته و تاج ابرو را پایین می آورند. از رژ لب تیره استفاده می کردند و دالبر بالای لب را به حالت گرد می کشیدند. رژ گونه نیز گونه نیز صورت روشن انتخاب می شد.
در دهه 1390
پایه آرایش در دهه 1930 روشن بوده و رنگ سایه ها نیز تیره برای پلک پایین و از مداد چشم رنگ روشن استفاده می شد. فرم لب های گرد همراه با رژ لب قرمز تیره مد بود.
در دهه 1940، 1950
آرایش به صورت ساده و معمولی انجام می شد. ابرو ها را به فرم بلند و طبیعی آرایش می کردند و در انتهای چشم مژه مصنوعی استفاده می کردند. پیشانی پهن و دالبر بالای لب را به صورت نیم دایره طراحی می کردند. آرایش چشم به طرف بالا در سال 1950 مد بود و ابرو ها به صورت باز طراحی می شد.
در دهه 1970
آرایش چشم در دهه 1970 پر کارتر شده و برای این که چشم ها درشت به نظر برسد، خط چشم در بالا و پایین چشم استفاده می شد. ابرو ها نازک، کلفت یا حتی برنداشته مد بود و سایه چشم روشن را زیر ابرو می زدند. از مژه مصنوعی استفاده می شد. و مژه ها در قسمت بالا پایین چشم پراکنده بود.
در دین مقدس اسلام به آرایش اهمیت بسیار داده و در مورد پاکیزگی و آراستگی احادیث و روایات بسیاری نقل شده است. در زمان پیامبر اسلام از سوزاندن دانه های روغنی برای سیاه کردن چشم ها و از حنا برای رنگ کردن دست و پا استفاده می کردند. در هند نیز آرایش از اصول دینی محسوب می شود.
