سبک های تئاتر و گریم

تئاتر کلاسیک

اصولا همیشه بشر داشتن صفات و ویژگی ها را برای خود امتیاز تلقی کرده و در برابر دارا بودن خصائص و صفاتی را که سبب عیب و نقش خویش شمرده است به این سبب در داستان های اساطیر ملل همواره مرزی بین خوبی و بدی برقرار است.در تئاتر کلاسیک هم این مطلب صادق است.

به صورت کلی آنچه به نام تئاتر کلاسیک مطرح می باشد،میراث فرهنگی است که از گذشته به ما رسیده و از یونان قدیم به دست آمده است .

در این نمایشنامه ها مظاهر خوبی،راستی،دانایی،شجاعت،نیکوکاری،مهربانی،بخشایش،گذشت کردن و نجابت همواره بر جهل،نادانی،خیانت،پستی،دروغ و تزویر پیروز می گردد.
گریم در این سبک از تئاتر بر اساس هماهنگی کامل رنگ آمیزی،لباس و دکور انجام می شود.چون تئاتر های کلاسیک اغلب در سالن های بزرگ اجرا می شود؛برای چهره ها از فُن خشک استفاده می گردد و عمل تصحیح چهره برای برخی از شخصیت های منفی و نامتعادل به کار گرفته می شود.حجم های چهره و سایه روشن های آن با هماهنگی نور مشخص،کار می گردد.

در این سبک از تکنیک تکه سازی اعضای چهره نظیر:بینی،چانه،پوست سر(برای نمایش طاسی) به میزان قابل توجهی استفاده می شود.در این سبک از تئاتر صورتک های نیمه و کامل چهره نیز کاربرد فراوانی دارد.

تئاتر رومانتیک

در سبک رومانیسم،حوادث و تضاد های بشری همراه با تفکرات و تخیلات آدمی ارائه می شود و اغلب بیان احساسات و ارائه ی حالات شاعرانه قسمت مهمی از ترکیب مطلب و وقایع ارائه شده می باشد.در این نوع تئاتر عظمت و نکبت،والاوی و پستی،غم و شادی به طور همبسته در جریان وقایع عرضه می شود.گریم تئاتر در این سبک،همانند گریم در سبک کلاسیک است فقط کمی رقیق تر به کار گرفته می شود.

تئاتر رئالیست

در این سبک واقعیت گرائی،اندیشه ی متفکران را به خود مشغول کرده است،بنابراین در تئاتر نیز نمایش و ارائه واقعیت های زندگی اهمیت اساسی یافته است.به عبارت دیگر نمایشنامه های سبک رئالیسم،زشتی ها و زیبایی زندگی فردی و اجتماعی را آن طور که هست عرضه می کند و در نتیجه گیری نیز از جریانات و وقایعی که در جهان می گذرد،الهام می گیرد و بدین ترتیب در این سبک همیشه پیروزی با خوبی ها نیست بلکه همانند وقایع زندگی گاه آنچه دلخواه و مورد تایید تماشاگر نیست واقع می شود و موفق می گردد.

تئاتر ناتورالیست

تئاتر ناتورالیست را می توان در حقیقت جزئی از تئاتر رئالیست به شمار آورد و شاید بهتر باشد آن را مکمل سبک رئالیسم به حساب آوریم.در تئاتر ناتورالیست،درام نویس وقایع زندگی را با تمام جزئیات،زشتی ها و زیبایی ها آن و بدون آنکه چیزی یا نکته ای از آن بکاهد عرضه می نماید.

تئاتر دراماتیک

در واقع تئاتر دراماتیک ترکیبی از دو کتب یاد شده در قسمت های قبلی یعنی رئالیست،ناتورالیست می باشد.در این سبک احوال فردی در ارتباط با مجامع و افراد دیگر با دقتی خاص مورد بررسی قرار می گیرد و به تماشاگر ارائه می گردد.در اتئاتر دراماتیک خانواده و فرد و ارتباط آنان با یکدیگر به عنوان حالت خاصی از آنچه قبلا گفته شد نیز اهمیت خاصی یافته و بسیاری از نمایش نامه ها به آن اختصاص داده شده است.

در این سه نوع سبک تئاتر ذکر شده یعنی رئالیست،ناتورالیست و دراماتیک،گریم با هماهنگی رنگ لباس و دکور انجام می شود.در سالن های بزرگ از فُن خشک و در سالن های کوچک از فُن چرب و پودر بی رنگ،که نشست بهتری بر پوست دارد و چهره را طبیعی تر جلوه و نمایش می دهد،استفاده می شود.
برای شخصیت های مثبت،عمل تصحیح به کار گرفته می شود.سایه و روشن ها نسبت به فُن،زمینه ی چهره رقیق به کار می رود و کاملا با هم آمیخته می شود.حجم های چهره با هماهنگی نور صحنه مشخص و کاملا طبیعی میشود.باید توجه داشت که در این سه سبک نحوه ی گریم نیازمند دقت زیادی می باشد،تا شخصیت ها در حد امکان واقع بینانه و طبیعی ارائه شوند و در عرضه ی آنان زیاده روی نشود.

تئاتر اکیپرسیونیست

در این سبک بازیگر روشی خاص برای بیان احساس خویش می یابد.ارائه ی احساسات و تمایلات درونی از طریق حرکات مناسب و… منجر به نامگذاری تئاتر به تئاترِ اِکسپرسیونیست می باشد.زبان طنز آمیز و جنبه های استهزائی در تئاتر اِکسپرسیونیست کاربرد و استافده ی فراوان دارد.اندیشه های بشری و وقایع زندگی و… با ملاحت خاصی عرضه می شود.تئاتر میم،نوعی از تئاتر اِکسپرسیونیست است.درام نویس در این سبک تئاتر به جای استفاده از کلام به تشریح حالات و واقعیات با میمیک چهره و حرکات می پردازد.بازیگر(میم)با حرکات چهره و به کار گرفتن عوامل دیگر،که مخصوص این نوع تئاتر است،شخصیت و مقصود خود را به تماشاگر تفهیم می نماید.

در تئاتر به سبک درام اِکسپرسیو گریم با مسائل خاصی روبه روست چه برای کمک ه بازیگر از نور های رنگی گوناگون استفاده می گردد،لذا رنگ چهره ی بازیگران باید از رنگ زمینه ی بسیار روشن انتخاب شود.اطراف پلک و چشم ها سایه کاری می شود.داخل لب با رنگ قرمز تیره،رنگ آمیزی می گردد.در تئاتر میم چهره بازیگر سفید است و یا رنگی سفید متمایل به صورتی دارد.

تئاتر سمبولیست

در این سبک از تئاتر،همانند سبک سمبولیسم،در ادبیات،از سمبل ها و نشانه هایی برای ارائه ی احساسات و شخصیت ها استفاده می شود،لذا درک نمایشنامه به دقت زیاد و داشتن اطلاعاتی در زمینه ی سمبل های مورد استفاده دارد.
اغلب این نمایشنامه ها در سرزمین خیالی و مجهول،در زمان ها نامعلوم و در مکان عای اسرار آمیز و عجیب جریان می یابد.
در این سبک از نمایشنامه اشکال،سمبل ها و آهنگ ها بیشتر متاثر از احساسات می باشد و سعی بر این است،واقعیت های عینی از طریق غیرمستقیم با کمک گرفتن از واقعیت ذهنی بیان و ارائه شود.

در این سبک تئاتر،گریم با هماهنگی کامل بین رنگ و لباس و دکور انجام می گیرد.رنگ زمینه ی چهره ی بازیگران کم رنگ و گاهی رنگ پریده انتخاب می شود.سایه،روشن و حجم های چهره با هماهنگی نور رقیق،کار می گردد.به طور کلی در این سبک از تئاتر از تکه سازی مانند بینی،چانه،گونه،سرهای طاس،گریم ماسک(سمبلی به صورت ماسک بر چهره ی بازیگر رنگ آمیزی می شود)و ماسک های نیمه و کامل به صورت رنگی یا سفید و سیاه استفاده گردد.

تئاتر سوررئالیست

در این سبک نویسنده هدفی عمیق تر از نمایش واقعیات زندگی،یا ارائه ی احساسات و تمایلات درونی آدمی دارد و سعی میکند تماشاگر را به واقعیت  فراتری از زندگی واقف سازد،از این رو با صحنه های رویایی،عجیب و غریب و با استفاده از رنگ های مختلف،نور های متفاوت،صورتک های کوچک و بزرگ و گاهی اغراق آمیز و ایجاد سر و صدا و موزیک روح تماشاگر را تسخیر می کند و او را به دنیایی رویایی و خیالی می کشاند و تلاش می کند با نشان دادن این عوامل او را به واقعیت فراتری سوق دهد.

گریم تئاتر در این سبک از فُن های روشن و رنگی،ماتو براق برای چهره ی بازیگران استفاده می شود.گریم ماسک،صورتک های نیمه و کامل رنگی و سیاه و سفید،کلاه گیس و ریش و سبیل های رنگی و دو رنگ و بالاخره گریم های عجیب و غریب در این سبک به کار گرفته می شود.به طور کلی در این سبک نمایش طراح گریم برای طراحی چهره ی بازیگران زمینه ی بسیار وسیعی دارد.